Zodat u begrijpt waarom de testkabel aan uw behoeften voldoet waar draden voor algemene doeleinden dat niet doen:
Draadflexibiliteit wordt bepaald door twee dingen:
Het isolatieaspect is vrij eenvoudig te begrijpen: hoe stijver de isolatie, hoe stijver de draad. Testkabel gebruikt een sterk, maar zeer buigzaam rubber voor isolatie, dus het is niet alleen flexibel, maar ook zwaar, zodat het op de werkbank valt in plaats van stijf op te staan waar het wordt belast.
De draad is een iets interessanter.
Merk op dat de testkabel de eigenschap heeft:
StrandingGauge Strands / Gauge18 65/36
Als je kijkt naar een vergelijkbare standaard gestrande aansluitdraad vindt u deze parameter als:
StrandingGauge Strands / Gauge18 16/30
Dit betekent dat de testdraad bestaat uit 65 individuele 36 awg-draden, terwijl de apparaatdraad (die nog steeds behoorlijk flexibel is, maar niet slap flexibele noedels) heeft slechts 16 draden van elk 30 awg.
Met AWG-meters wanneer u de meter met 3 laat zakken (dwz van 30 naar 33 gauge) het oppervlak van een snee van de draad (dunne schijf) daalt met een factor 2 (wat onder meer betekent dat de stroombelastbaarheid met 2 daalt). Dit gebied heeft op dezelfde manier invloed op de stijfheid, dus van 30 gauge naar 36 gauge neemt de flexibiliteit van de draad bijna 4 keer toe, terwijl het huidige draagvermogen met 4 keer afneemt.
Dat betekent natuurlijk ook dat je meer nodig hebt 4 keer het aantal draden (meer dan 4x omdat het geen massief koper is) om dezelfde 'awg'-dikte te bereiken.
Maar de toename van de flexibiliteit is voor veel toepassingen de extra kosten waard.
Dus als je draad zoekt, houd er dan rekening mee dat deze parameter (strengen / awg per streng) belangrijk is.